xubru

sif. <fars.> klas. Gözəlüzlü, göyçək, qəşəng, xoşbəniz. <Hərəmlərin> cümləsindən iki nəfər dilbəri-xubru ki, xilafirizaları ilə şahın hərəmxanəsinə düşmüşdülər, qayət şərm ilə və ahəstə səslə ərz etdilər. . M. F. A.. Nə kami-dil verər; nə könül yanar; Məgər xubrular savab istəməz? Q. Z..